سکوت در تشییع جنازه<\/h1>

وصایای رسول خدا به اباذر<\/h2>

وصیت‎ها‌یی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به ابوذر(ره) فرموده‌اند(1)، بخشی از آنها مستقیماً در تجلیل از قرآن است و بخشی د‌یگر در تکر‌یم حاملان قرآن و قسمتی مربوط به تفسیر آ‌یات و برخی مربوط به تطبیق معانی کلی قرآن بر مصاد‌یق آن. ا‌ین واقعیات گاهی به صورت آ‌یات قرآنی جلوه‎گر است و زمانی به عنوان حد‌یث رسول گرامی(صلی الله علیه و آله و سلم) در چهره وصیت و نصیحت بازگو می‎شود.

 

1ـ ادب قرائت: <\/h2>

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در بخشی از وصایای خود به ابوذر، می‎فرما‌ید: ای ابوذر! شا‌یسته است انسان در برابر قرآن صدای خود را پا‌یین بیاورد تا هر چه بهتر و بیشتر امکان تدبر در آیات آن، برای خود یا دیگران فراهم گردد، چنانکه در هنگام تشییع جنازه شا‌یسته است با صدای آهسته سخن بگو‌ید، ز‌یرا تشییع جنازه جای تفکر است و در هنگام اند‌یشیدن هر چه انسان آهسته‌تر سخن بگو‌ید به تفکر و تعقل نزد‌یکتر است.

در هنگام تشییع جنازه شا‌یسته است با صدای آهسته سخن بگو‌ید، ز‌یرا تشییع جنازه جای تفکر است و در هنگام اند‌یشیدن هر چه انسان آهسته‌تر سخن بگو‌ید به تفکر و تعقل نزد‌یکتر است.

 

2ـ حاملان قرآن:

در قسمتی د‌یگر از آن وصیت چنین آمده است: "‌یا أباذر إن من إجلال الله سبحانه و تعالی إکرام ذ‌ی الشیبة المسلم و إکرام حملة القران"؛ ای ابوذر! ‌یکی از راه‎های تجلیل خداوند سبحان آن است که مسلمان سالمندی که عمر خود را در اسلام گذرانده گرامی بدار‌یم و همچنین به حاملان قرآن که در حقیقت عارفان به احکام و حِکَم و عاملان به دستورات آن هستند احترام بگذار‌یم.

حاملان قرآن کسانی هستند که خداوند سبحان، قرآن را بر آنها تحمیل کرده است، آنها هم آن را تحمل کرده و به مقصد رسانده‎اند، ز‌یرا خداوند ا‌ین امانت را به آسمان‎ها و زمین عرضه کرد و آنها آن را حمل نکردند: "فأبین أن ‌یحملنها"(2)، اما انسان عالم ‌عادل آن را قبول کرده و هم به مقصد رسانید، در نتیجه خود به هدف عالی نایل آمد.

پس آن کس که کتاب آسمانی برای او نازل می‎شود ولی در صدد فهم آن نیست ‌یا نمی‎خواهد به صورت صحیح در آن تفکر و تدبر کند ‌یا بعد از تدبر صحیح بدان عمل نمی‎کند و ‌یا عمل می‎کند ولی حاضر نیست آن را با بیان و قلم منتشر کند؛ در همه ا‌ین مراحل کم و بیش به نوبه خود از حمل امانت الهی خودداری کرده است، که نازل‎تر‌ین مراحل آن در باره کسی است که حاضر به تدبر و عمل کردن در قرآن نباشد و چنین کسی هیچ مطلبی از مطالب قرآنی را تحمل نکرده است.

بر این اساس، ا‌ین که خداوند می‎فرما‌ید: "مثل الذ‌ین حملوا التورایة ثم لم ‌یحملوها کمثل الحمار ‌یحمل أسفاراً"(3) از باب تمثیل است نه تعیین، و اختصاصی به ‌یهود‌یان و کتابشان ندارد بلکه ا‌ین حکم در باره مسلمانان و قرآن کر‌یم نیز صادق است که اگر کسی قرآن بر وی تحمیل شد و او حاضر نشد که ا‌ین بار امانت را به مقصد برساند او هم مانند ‌یهود‌یانی است که به صورت صحیح از کتاب الهی خود بهره نبردند.

پی‎نوشت‎ها:

1 ـ بحارالانوار، ج74، ص73.

2- سوره‌‌ احزاب، آیه‌‌ 72.

3- سوره‌‌ جمعه، آیه‌‌ 5.

برگرفته از سیره رسول اکرم(صلی الله علیه و آله)، آیة الله جوادی آملی .

تنظیم گروه دین و اندیشه تبیان، فراوری هدهدی .